วัดเวียงต้าทิศเหนือ

ภาพเขียนนางแมนเหลาและเหล่านางสนมกำนัล เป็นเรื่องราวในตอนที่เจ้ารัตนะเเสงเมืองให้นกเเขกเต้านำราชสาส์นไปให้นางเเมนเหลา ณ เมืองผาเรือ เเม่นกแขกเต้ามาถึงนางสนมกำนัลจึงอุ้มนกแขกเต้าไปมอบให้นางแมนเหลา ซึ่งบริเวณนี้ (ลานหน้าปราสาท) มีชุดอักษรล้านนาเขียนกำกับอยู่ อ่านได้ความว่า “2 นางนี้แม่นนางใจ๊” แปลได้ว่า “นาง 2 คนนี้คือนางข้ารับใช้” พระนางประทับอยู่ในปราสาท มีการห้อยผ้าสีเรียบเป็นผ้าม่าน ด้านหน้าปราสาทมีขันหมากคำคิอขันหมากที่ทำจากเครื่องเขินมีลวดลายเป็นสีทอง และยังมีน้ำต้นคือคนโฑน้ำ ควบด้วยขันคำหรือขันหรือจอกทองคำวางอยู่อีก 2 ชุด การ

นางแมนเหลาแต่งกายแบบสาวชาวไทยวนในล้านนา คือ นำผ้าแถบสีเรียบมาห่มเฉียงแบบสไบหรือคล้องทิ้งชายไปด้านหลังเรียกว่า “สะหว้ายแหล้ง” หรือ “เบี่ยงบ้าย” นุ่งซิ่นตีนจกคือซิ่นต๋าที่ต่อด้วยตีนจก ซึ่งเป็นที่นิยมกันมากในหมู่หญิงชาวไทยวนของล้านนา ไว้ผมมุ่นมวยเรียกว่าเกล้าแบบ “วิดว้อง” ไว้กลางศีรษะมัดมวยด้วยสร้อยคำ หรือสร้อยทอง เจาะหูใส่ “ลานหู” มีลักษณะเป็นแผ่นใบลาน แผ่นเงิน หรือทองคำ นำมาม้วนแล้วใส่เข้าไป และสวมกำไลทองคำ ส่วนการแต่งกายของนางสนมกำนัล คือ เปลือยอกมีการนำผ้าแถบสีเรียบและมีลวดลาย นำมาห่มคล้องคอห้อยชายไปด้านหลัง และห่มแบบที่เรียกว่า “สะหว้ายแหล้ง” หรือ “เบี่ยงบ้าย” นุ่งซิ่นต๋าต่อตีนแดงที่เป็นที่นิยมของหญิงชาวไทยวนในล้านนา  มุ่นมวยเรียกว่าเกล้าแบบ “วิดว้อง”ไว้กลางศีรษะและไม่สวมรองเท้า