Description
Digital Data
ภาพเขียนหญิงหม้ายกำลังสอนหญิงสาวทอผ้า ในบริเวณนี้มีอักษรล้านนากำกับอยู่อ่านได้ความว่า “ตาเหลิงนั้นหี้เติมเสียหน่อยราย” แปลได้ความว่า “ตรงลวดลายนั้นให้เติมสีเหลืองลงไปอีกหน่อย”
การเล่าถึงหญิงหม้ายที่มีฝีมือในการทอผ้านั้น น่าจะเป็นนัยยะที่แสดงให้เห็นว่า คนเมืองน่านในยุคนั้นให้ความสำคัญกับการทอผ้า ซึ่งก่อให้เกิดรูปแบบของผ้าทอที่หลากหลาย เเละแตกต่างจากผ้าทอในกลุ่มล้านนาด้วยกัน
เครื่องมือที่หญิงสาวชาวเมืองใช้ในการทอผ้าเรียกว่า “กี่” หรือ “หูก” ที่มีทวดทรงที่งดงามอ่อนช้อย มีการเเกะสลักลวดลายที่ฟืมทอผ้า รอกยกตะกอ หรือ เขาที่ทำหน้าที่ยกเส้นยืนรูปหงส์อย่างปราณีตงดงาม บริเวณด้านหลังห้อยตะกร้าเครื่องเขินสีแดงเรียกว่า “ส้า” ในภาษาล้านนา ใช้สำหรับไว้ใส่เส้นด้าย
หญิงทั้งสองในภาพแต่งกายเป็นแบบสาวชาวไทยวนในล้านนา คือ เปลือยอก มีเพียงหญิงชาวเมืองที่กำลังทอผ้านำผ้าแถบสีเรียบมาห่มคล้องทิ้งชายไปด้านหลัง นุ่ง “ซิ่นป้อง” เป็นซิ่นแบบพิเศษรูปแบบหนึ่งของเมืองน่าน คือเป็นซิ่นที่มีลายในแนวขวางลำตัว มีรูปแบบโครงสร้างคล้ายกับ “ซิ่นต๋า” ของหญิงชาวไทยวนในล้านนา ผ้าซิ่นป้องมีการตกแต่งผ้าซิ่นด้วยการทอกรรมวิธีต่างๆที่ค่อนข้างหลากหลาย สามารถพบได้เฉพาะที่เมืองน่านเท่านั้น นับเป็นผ้าซิ่นที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตนอย่างหนึ่งของเมืองน่าน ไว้ผมยาวมุ่นมวยผม เรียกว่าเกล้าแบบ “วิดว้อง” ไว้กลางศีรษะ หญิงสาวมัดมวยด้วยสร้อยคำหรือสร้อยทอง เจาะหูใส่ “ลานหู” มีลักษณะเป็นแผ่นใบลาน แผ่นเงิน หรือทองคำ นำมาม้วนแล้วใส่เข้าไป สวมกำไลทองคำ และไม่สวมรองเท้า
Physical Data