วัดเวียงต้าทิศเหนือ

ภาพเขียนนางแมนเหลาขณะมองดูนกแขกเต้า ดังในเนื้อหาในชาดกตอนหนึ่งว่า “นางแมนเหลามายังอุยาน มาจวบใส่นกแขกเก้าตัวหนึ่งพูดได้ดั่งคน จึงอุทานด้วยความประหลาดใจ” ในบริเวณนี้มีอักษรล้านนาเขียนกำกับอยู่ อ่านได้ความว่า “นกเชื้อใดมาปากเหมือนฅนนั้นอี่” แปลได้ว่า “นกพันธุ์ไหนทําไมมาพูดได้เหมือนคนนั้นเธอ” ส่วนหญิงสาวด้านหลังเป็นเหล่านางสนมกำนัล ลักษณะคล้ายกับกำลังเก็บดอกไม้ใส่กระปุง หรือในล้านนาเรียกว่า “ปุง” ทำจากเครื่องเขินสีแดงส้ม เป็นต้น นอกจากนี้ยังมีภาพเขียนไก่พันธ์พื้นกำลังหากินอยู่

นางแมนเหลาแต่งกายแบบหญิงสาวชาวไทยวนในล้านนา คือ เปลือยอกนำผ้าแถบสีเรียบมาห่มคล้องทิ้งชายไปด้านหลัง นุ่งซิ่นตีนจก คือซิ่นต๋าที่ต่อด้วยตีนจก ที่นิยมใช้ในหญิงไทยวนของล้านนา ส่วนท้องซิ่นน่าจะเป็น “ซิ่นต๋ามะนาว” คือท้องซิ่นรูปแบบเฉพาะที่พบได้แต่ในเมืองแพร่เท่านั้น นับเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของผ้าซิ่นตีนจกในเมืองแพร่ ไว้ผมมุ่นมวยเรียกว่าเกล้าแบบ “วิดว้อง”ไว้กลางศีรษะมีการนำดอกไม้มาทัดที่มวยผม และไม่สวมรองเท้า ส่วนเหล่านางสนมแต่งกายแบบสาวไทยวนโดยทั่วไปในล้านนา คือ เปลือยอกมีการนำผ้าแถบสีเรียบและมีลวดลาย นำมาห่มคล้องคอห้อยชายไปด้านหลัง นุ่งซิ่นต๋าต่อตีนแดงที่เป็นที่นิยมของหญิงชาวไทยวนในล้านนา ไว้ผมมุ่นมวยเรียกว่าเกล้าแบบ “วิดว้อง” ไว้กลางศีรษะ นำดอกไม้มาทัดที่มวยผม และไม่สวมรองเท้า