วัดเวียงต้าทิศตะวันออก

ภาพเขียนเรื่องราวในตอนที่ เจ้าราชบัณฑิต (ก่ำก๋าดำ) และนางจันทเทวี จัดทัพเดินทางไปยังเมืองพรหมทัต เพื่อพบบิดา (ท้าวจิตตราช) ครั้นถึงนอกเมืองพรหมทัต จึงหยุดพักอยู่นอกเมือง แลจัดส่งเสนาไปกราบทูลท้าวจิตตราช ว่าตนกับมารดาขอเข้าเฝ้า ครั้นความล่วงรู้ไปถึงนางสิงคีมเหสีน้อยกับกาละกะเสนา จึงรีบเข้าเฝ้าท้าวจิตตราช เพื่อทูลยุยงว่า ก่ำก๋าดำยกทัพมาจะตีเมือง ให้จัดกองกําลังป้องกันเมือง และมอบให้กาละกะเสนายกทัพออกไปนอกเมืองด้วย เมื่อกาละกะเสนายกทัพไปถึง พลันก็ถูกธรณีสูบตกนรกตกหม้อไฟ” 

ในภาพจะเห็นกาละกะเสนากำลังถูกธรณีสูบ โดยบริเวณนี้มีชุดอักษรล้านนาเขียนกำกับอยู่ ประกอบด้วย ชุดอักษรบริเวณกลางด้านบน (ระหว่างชายสองคน) อ่านได้ความว่า “ลงไป ลงไป” ถัดไปอ่านได้ความว่า “เจ้าเฮาดําดินไปปุ้นแล้ว” แปลได้ว่า “เจ้านายของเราดําดินไปนู้นแล้ว” 

ถัดมาเป็นชุดอักษรบริเวณ (กลางภาพด้านล่าง) อ่านได้ความว่า “แผ่นดินแตกสะหลูบกิ๋นป๋าลกะเสนาแล” แปลได้ว่า “ธรณีสูบปาลกะเสนา” 

ปาละกะเสนาและเหล่าทหารแต่งกายแบบชายไทยวนในล้านนา คือ สวมเสื้อผ้าสีเรียบคอตั้งแขนยาว ปาละกะเสนามีผ้ามาคาดที่พุง นุ่งผ้าลายดอกและผ้าพื้นเรียบผืนเดียวที่เรียกว่านุ่งแบบ “นุ่งผ้าต้อย” หรือ “เค็ดม่าม” โดยจะม้วนผ้าเป็นเกลียวสอดระหว่างขาเป็นการนุ่งแบบเดียวกับการถกเขมร หรือโจงกระเบน เผยให้เห็นลายสักยันต์ตั้งแต่ท้องน้อยจนถึงหัวเข่า ซึ่งถือเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของชายชาวไทยวนในแถบนี้