Description
Digital Data
ภาพเขียนเหตุการณ์ในตอนที่พญากามมธา เจ้าเมืองจำปานคร ถูกนางยักษ์จับตัวได้ เจ้าเมืองจึงร้องขอชีวิตจากนางยักษ์ตนนั้น เเล้วจึงให้สัตย์ว่าจะส่งนักโทษประหารให้นางยักษ์กินทุกวัน เเละยกปราสาท 1 หลังแก่นางยักษ์ เมื่อนางยักษ์ได้ยินเช่นนั้นจึงเกิดความพอใจเป็นอันมาก จึงปล่อยตัวพญาเมืองจำปานครกลับไป ในบริเวณนี้มีอักษรล้านนาเขียนกำกับอยู่ ประกอบด้วย อักษรชุดเเรกบริเวณด้านหน้านางยักษ์ อ่านได้ความว่า “กวางคำกลายเป็นยักว่าจักกินพญาเมิงจำปานครแล” แปลได้ว่า “กวางทองกลับร่างมาเป็นนางยักษ์ หมายจะจับพญาเมืองจำปานครกิน” ถัดมาเป็นชุดอักษรล้านนาบริเวนด้านหน้าพญาเมืองจำปานคร อ่านได้ความว่า “พญาขอชีวิตกับยักว่าขอหื้อกินคนเมิงวันละคนเทอะ” แปลได้ว่า “พญาเมืองจำปานครร้องขอชีวิตกับนางยักษ์ แลสัญญาว่าจะเอาคนในเมืองจำปานครมาให้กินวันละคน”
ในภาพพญากามมธา เจ้าเมืองจำปานคร สวมเครื่องเเต่งกายอย่างกษัตริย์ของไทย หรือ การแต่งกายแบบในละครนาฏศิลป์ของทางภาคกลาง (กรุงเทพ) คือ ทรงสวมพระมาลายอดเกี้ยว หรือ หมวกทรงกลมยอดแหลม สวมกรองศอและอินทรธนูทับบนเสื้อแขนยาว มีทับทรวงและสายสังวาลสะพายแล่ง สวมพาหุรัดที่ต้นแขน นุ่งสนับเพลา คือ กางเกงขายาวประมาณครึ่งแข้ง นุ่งโจงกระเบนทับที่เป็นผ้าที่มีลวดลาย รัดด้วยปั้นเหน่ง หรือเข็มขัด มีผ้าห้อยหน้าหรือชายไหวระหว่างชายแครง มีแถบผ้าปลายงอนหุ้มปลายขากางเกงทั้ง 2 ข้าง ปัจจุบันยังหมายถึงกางเกงด้วย ราชาศัพท์ใช้ว่า พระสนับเพลา
ส่วนนางยักษ์แต่งกายคล้ายกับการแต่งกายแบบในละครนาฏศิลป์ของทางภาคกลาง (กรุงเทพ) คือ สวมกระบังหน้ามีกรรเจียก คือ เครื่องประดับหูมีรูปเป็นกระหนก เปลือยอกและสวมกรองศอ นุ่งซิ่นซิ่นป้อง คือผ้าซิ่นที่มีลายในแนวขวางลำตัว ดูแล้วคล้ายกับ “ซิ่นต๋า” ของหญิงชาวไทยวนในล้านนา มีการตกแต่งด้วยกรรมวิธีการทอที่ในเมืองน่านเรียกว่า “มัดก่าน” หรือที่ทั่วไปเรียกว่ามัดหมี่ บนลายเส้นในแนวขวางลำตัว ซิ่นป้องถือเป็นผ้าซิ่นที่มีโครงสร้างชนิดพิเศษและมีเอกลักษณ์เฉพาะ สามารถพบได้เฉพาะในเมืองน่านเท่านั้น
Physical Data
