วัดเวียงต้าทิศเหนือ

ภาพเขียนนางพิมพา ขณะนั่งอยู่บนกิ่งต้นงิ้ว (ต้นนุ่น) เป็นเรื่องราวในตอนกำเนิดนางพิมพา เทวีผู้จากมาจากฝักงิ้วคำ (ผลนุ่นทองคำ) ในบริเวณซ้ายมือ (ด้านบน) มีชุดอักษรล้านนาเขียนกำกับอยู่อ่านได้ความว่า “เตวดาเอาต้นไม้งี้วคํามาไว้ฮิมผาสาทพญาปาราณสีวันนั้นแม่นหนี้แล” แปลได้ความว่า “เทวดาเอาต้นนุ่นทองคํามาไว้ใกล้ปราสาทของพระยาพาราณสีเมื่อวันนั้น” ส่วนชุดอักษรที่อยู่ด้านล่างนางพิมพาอ่านได้ความว่า “นางปิมปาคระนุ่นงี้ว ออกในหน่วยหมากงี้วมาแล” แปลได้ว่า “นางพิมพานุ่นงิ้วเกิดออกมาจากผลนุ่นมาแล” นางพิมพาแต่งกายแบบสตรีในราชสำนักในล้านนา คือ เปลือยอกมีการนำผ้าแถบสีเรียบและมีลวดลาย นำมาห่มคล้องคอห้อยชายไปด้านหลังปลายผ้าทอประดับด้วยคำ (ทองคำ) และห่มแบบที่เรียกว่า “สะหว้ายแหล้ง” หรือ “เบี่ยงบ้าย” นุ่งซิ่นต๋าคำจกคำคือ ท้องซิ่นต๋าทอด้วยดิ้นคำ (ทองคำ) ตีนซิ่นต่อด้วยตีนจกคำที่ทอด้วยดิ้นคำ (ทองคำ) ไว้ผมมุ่นมวยเรียกว่าเกล้าแบบ “วิดว้อง” ไว้กลางศีรษะมัดมวยด้วยสร้อยคำ หรือสร้อยทอง เจาะหูใส่ “ลานหู” มีลักษณะเป็นแผ่นใบลาน แผ่นเงิน หรือทองคำ นำมาม้วนแล้วใส่เข้าไป สวมสร้อยคอและกำไลทองคำ และไม่สวมรองเท้า