วัดเวียงต้าทิศตะวันออก

ภาพจิตรกรรมบริเวณกลางภาพเขียนเรื่องราวในตอนที่นางสิงคีผู้เป็นมเหสีรองของท้าวพรหมทัต โดนธรณีสูบ เช่นเดียวกับปาละกะเสนาผู้เป็นบิดา ในบริเวณนี้มีชุดอักษรล้านนาเขียนกำกับอยู่ (บริเวณเหนือนางสิงคี) อ่านได้ตวามว่า “นางสิงก๋าฮู้ว่าป้อมันต๋ายเสีย มันก็เกี๊ยดลงมาหนี้แผ่นดินก็ยะเอาไปเสียแล” แปลได้ว่า “นางสิงการู้ว่าพ่อของมันตาย มันก็โกรธลงมาที่นี้ ธรณีก็แยกสูบเอาไปเสีย” ส่วนอักษรบริเวณกลางภาพ (ด้านซ้ายล่าง) อ่านได้ความว่า “แผ่นดินสะหลูบกิ๋นนางสิงก๋า” แปลได้ว่า “ธรณีสูบนางสิงกา” 

นางสิงคีแต่งกายแบบสตรีในราชสำนักในล้านนา คือ มีการนำผ้าแถบสีเรียบมามัดอก นุ่งซิ่นต๋าต่อด้วยจกคำคือ ตีนซิ่นต่อด้วยตีนจกคำที่ทอด้วยดิ้นคำ (ทองคำ) ไว้ผมมุ่นมวยเรียกว่าเกล้าแบบ “วิดว้อง” ไว้กลางศีรษะมัดมวยด้วยสร้อยคำ หรือสร้อยทอง เจาะหูใส่ “ลานหู” มีลักษณะเป็นแผ่นใบลาน แผ่นเงิน หรือทองคำ นำมาม้วนแล้วใส่เข้าไป สวมสร้อยคอและกำไลทองคำ และไม่สวมรองเท้า