Description
Digital Data
ภาพเขียนบริเวณด้านบนระหว่างหน้าต่างช่องที่ 3 และ 4 เป็นเหตุการณ์ในตอนที่เจ้าจันทคาธพานางทั้ง 3 มาถึงเมืองสังกัสสะ ในบริเวณทางฝั่งซ้ายมือมีภาษาล้านนากำกับอยู่ด้วยกันสองชุด ชุดแรกอยู่ด้านบริเวณหน้าเจ้าจันทคาธ อ่านได้ความว่า “อันนี้เป็นเมิงนางเราเล่ากา” แปลได้ว่า “ที่นี้คือเมืองของนางใช่หรือไม่” และชุดที่สองอยู่บริเวณด้านบนเหนือนางทั้ง 3 อ่านได้ความว่า “แม่นแท้แลเจ้า” แปลได้ว่า “ถูกต้องแล้วคะ”
เจ้าจันทคาธเเต่งกายแบบชาวบางกอกในยุคนั้น คือ สวมเสื้อคอตั้งแขนยาวนุ่งโจงกระเบน มีผ้าคาดที่เอว ตัดผมทรงมหาดไทย เเละไม่สวมรองพระบาท
ส่วนนางทั้ง 3 แต่งกายแบบหญิงในล้านนา คือ เปลือยอกนำและนำผ้าแถบสีเรียบมาห่มเฉียงแบบสไบ หรือ คล้องทิ้งชายไปด้านหลังเรียกว่า “สะหว้ายแหล้ง” หรือ “เบี่ยงบ้าย” จะเห็นได้ว่านางสนมกำนัลในภาพสวมใส่ผ้าซิ่นแบบต่างๆที่พบในเมืองน่านเท่านั้น เช่น นางสนมมคนแรก (คนขวาสุด) นุ่ง “ซิ่นป้อง” เป็นซิ่นที่มีรูปแบบพิเศษซึ่งเป็นซิ่นที่มีลายในแนวขวางลำตัว ดูแล้วคล้ายกับ “ซิ่นต๋า” ของหญิงชาวไทยวนในล้านนา ซิ่นป้องนี้มีการตกแต่งผ้าซิ่นด้วยการทอกรรมวิธีต่างๆในแนวขวางลำตัวที่ค่อนข้างหลากหลาย ทำให้เกิดลวดลายเพิ่มเติม พบได้เฉพาะที่เมืองน่านเท่านั้น ในภาพน่าจะเป็นการตกแต่งการทอด้วยกรรมวิธีหลายอย่าง แต่การตกแต่งที่เด่นชัด คือ การตกแต่งด้วยกรรมวิธีการทอที่เรียกว่า “ยกมุก” หรือทั่วไปเรียกว่า “ยกขิด” ส่วนบนศรีษะไว้ผมยาว ทำผมมุ่นมวยเรียกว่าเกล้าแบบ “วิดว้อง” ไว้กลางศีรษะ ที่หูใส่ “ลานหู” ซึ่งมีลักษณะเป็นแผ่นบางๆคล้ายใบลาน ทำจากแผ่นเงิน หรือ ทองคำ นำมาม้วนแล้วใส่เข้าไป เเละไม่สวมรองเท้า
Physical Data