Description
Digital Data
ภาพเขียนนางสาวดี แต่งกายแบบของหญิงไทยวน คือ นำผ้าแถบสีเรียบมาห่มเฉียงแบบสไบหรือคล้องทิ้งชายไปด้านหลังเรียกว่า “สะหว้ายแหล้ง” หรือ “เบี่ยงบ้าย” นุ่งซิ่นตีนจก คือ ซิ่นต๋าที่ต่อด้วยตีนจก ที่นิยมใช้ในหญิงไทยวนของล้านนา ส่วนท้องซิ่นน่าจะเป็น “ซิ่นต๋ามะนาว” คือท้องซิ่นรูปแบบเฉพาะที่พบได้แต่ในเมืองแพร่เท่านั้น นับเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของผ้าซิ่นตีนจกในเมืองแพร่ ไว้ผมมุ่นมวยเรียกว่าเกล้าแบบ “วิดว้อง” ไว้กลางศีรษะมัดมวยด้วยสร้อยคำ หรือสร้อยทอง เจาะหูใส่ “ลานหู” มีลักษณะเป็นแผ่นใบลาน แผ่นเงิน หรือทองคำ นำมาม้วนแล้วใส่เข้าไป สวมกำไลทองคำ และสวมรองเท้าที่ดูคล้ายรองเท้าแตะ
ส่วนนางสนมลักษณะเชิญ ขันหมากคำ คือขันหมากเครื่องเขินที่มีลวดลายปิดทอง
ส่วนการแต่งกายของนางสนมเป็นแบบสาวไทยวนในล้านนา คือ เปลือยอกมีการนำผ้าแถบสีเรียบและมีลวดลาย นำมาห่มคล้องคอห้อยชายไปด้านหลัง มุ่นมวยเรียกว่าเกล้าแบบ “วิดว้อง” ไว้กลางศีรษะ
Physical Data