วัดหนองบัว ทิศใต้ช่องที่ 6-5-4(กัณฑ์ที่ 11)1.0

หอภาพถ่ายล้านนา โดย มูลนิธิรองศาสตราจารย์ กันต์ พูนพิพัฒน์

ภาพเขียนจิตรกรรมในกัณฑ์ที่ 11 กาวินทราชยุทธกัณฑ์ ซึ่งเนื้อเรื่องในกัณฑ์นี้ค่อนข้างมาก ภาพเขียนจึงใช้พื้นที่ค่อนข้างมาก เรื่องราวเริ่มต้นที่บริเวณผนังทิศใต้ระหว่างหน้าต่างช่องที่ 6 และ 7 ไปสู่ผนังบริเวณเหนือหน้าต่างช่องที่ 6 ไปช่องที่ 5 และ 6 และบริเวณผนังเหนือหน้าต่างช่องที่ 5 และสุดท้ายที่ผนังระหว่างช่องหน้าต่างช่องที่ 4 และ 5 โดยเขียนเล่าเรื่องจากด้านนอกเข้าไปด้านใน โดยเริ่มเขียนที่ผนังระหว่างหน้าต่างช่องที่ 6 และ 7 เป็นส่วนแรกของเรื่องราว เป็นเรื่องราวในตอนที่พระเจ้ากาวินทะส่งคณะฑูตมาสู่ขอพระนางพรหมจารีจากพระเจ้าธรรมขันตี ครั้งที่ 2 โดยเนื้อหาตอนนี้มีความว่า “พระเจ้ากาวินทะได้ส่งคณะฑูตกลับไปยังเมืองอนุราธบุรี เพื่อขอนางพรหมจารีอีกครั้ง ครั้นเมื่อคณะฑูตไปถึงเมืองอนุราธบุรี ได้เข้าไปทำการสู่ขอพระนางพรหมจารีต่อพระเจ้าธรรมขันติอีกครั้ง ความทราบถึงพระนางพรหมจารีจึงได้ออกมาแจ้งต่อคณะฑูตว่า คนที่เหมาะจะเป็นพระสวามีของพระนางคือจันทคาธ ที่ช่วยเหลือพระนางยามตกทุกข์ได้ยากเพียงผู้เดียว หามีบุรุษใดเสมอเหมือน เมื่อสดับได้ดังนั้นคณะฑูตจึงผิดหวัง ขอลากลับไป จึงนำความไปทูลต่อพระเจ้ากาวิลทะ เมื่อพระเจ้ากาวิลทะทราบความดังนั้น จึงบันดาลโทสะเป็นอย่างมาก เรื่องราวในเหตุการณ์นี้จึงเป็นมูลเหตุของสงคราม ระหว่างพระเจ้ากาวิลทะและพระนางพรหมจารีในเวลาต่อมา

ถัดมาเขียนข้ามมาที่บริเวณเหนือหน้าต่างช่องที่ 5 (ส่วนบน) เป็นเรื่องราวในตอนที่พระเจ้ากาวินทราชและเหล่ากษัตริย์ 30 หมื่น อำมาตย์ 80 โกฏิ พลโยธา 17 อักโขภินี เสด็จออกจากพระนคร พักพลอยู่ ณ ประเทศอันเป็นชัยภูมิแห่งหนึ่ง เพื่อประชุมในการจะเจ้าตีเมืองอนุราธบุรี ลำดับถัดมาเขียนเล่าเรื่องลงมาที่ส่วนล่าง บริเวณเหนือหน้าต่างช่องที่ 5 เขียนเล่าเหตุการณ์ภายหลังจากการสู้รบกัน ด้วยวิธีการต่างๆ ทั้งืางไสยเวทย์ (เวทมนต์)และการประจันหน้าเข้ารบกัน และการกระทำยุทธหัตถีกัน ระหว่างนางพรมจารีและพระเจ้ากาวินทราช โดยหาได้แพ้ชนะกันไม่ ผู้คนต่างล้มตายเป็นอันมาก จึงยกทัพทำการพักรบกันสักคราหนึ่ง  

จากนั้นจึงเขียนเล่าเรื่องต่อในบริเวณระหว่างช่องหน้าต่างที่ 5 และ 6 เขียนเล่าเหตุการณ์ถัดมาในตอนที่พระเจ้ากาวินทะและเหล่ากษัตริย์น้อยใหญ่พากันออกอุบาย โดยการร่ายมนต์วิเศษบังตา กำบังกาย มิให้ผู้ใดเห็น ลอบเข้าไปในเมืองอนุราธบุรี ครั้นนั้นเจ้าจันทคาธเอาแก้วมณีทิพยเนตรส่องดู ด้วยฤทธาของแก้วมณี จึงเห็นกษัตริย์น้อยใหญ่จากการกำบังกายของมนต์วิเศษ จึงนำความมาแจ้งแก่นางพรหมจารีว่ากษัตริย์แลพระเจ้ากาวินทะร่ายมนต์วิเศษบังตา กำบังกายเข้ามาในพระนคร เจ้าจันทคาธจึงเอาน้ำจากแก้วมณีทาที่พระเนตรของพระนางพรหมจารีและเหล่าหญิงนักรบ ด้วยอานุภาพของแก้วมณี เหล่าหญิงนักรบทั้งหลายจึงเห็นกษัตริย์เหล่านั้น โดยเเสร้งทำเป็นมิเห็น และเข้าจับกุมผู้รุกรานไว้ได้ทั้งหมด

ถัดมาเป็นเรื่องราวในตอนท้ายของกัณฑ์ที่ 11 กาวินทราชยุทธกัณฑ์ ซึ่งเขียนกลับไปในบริเวณฝาผนังระหว่างหน้าต่างช่องที่ 4 และ 5 เป็นเรื่องรางในตอนที่พระเจ้ากาวินทะพ่ายต่อพระนางพรหมจารี

หอภาพถ่ายล้านนา โดย มูลนิธิรองศาสตราจารย์ กันต์ พูนพิพัฒน์

หอภาพถ่ายล้านนา โดย มูลนิธิรองศาสตราจารย์ กันต์ พูนพิพัฒน์

จิตรกรรมฝาผนัง

Image/jpeg

คณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิหอภาพถ่ายล้านนา ในกำกับของกรรมการอำนวยการหอภาพถ่ายล้านนา

จิตรกรรมฝาผนัง

ไทย/อังกฤษ

หอภาพถ่ายล้านนา โดย มูลนิธิรองศาสตราจารย์ กันต์ พูนพิพัฒน์

000

ศาสตราจารย์กันต์ พูนพิพัฒน์

17.29 x 3.4 เมตร(ขนาดรวมทั้งฝาผนัง)

15,200 x 9,400 Pixels