วัดท่าข้าม ทิศเหนือ (ฝาผนังช่องที่ 5) 2.5.1

ภาพเขียนจิตรกรรมฝาผนัง บริเวณด้านบนซ้าย เขียนพุทธประวัติ ตอนพญามหาชุมพูบดี โดยเขียนเล่าเรื่องตอนที่ 1 ความว่า ครั้นนั้นพญามหาชุมพูบดี ทําลายยอดปราสาทพิมพิสาร เมืองราชคฤห์ ซึ่งเขียนเล่าเรื่องจากบริเวณด้านซ้ายไปด้านขวา เขียนภาพพระเจ้าพิมพิสารประทับยังปราสาทหลังใหญ่ ส่วนภาพเขียนด้านบนเหนือปราสาท เขียนภาพพญาชุมพูบดี ถือหน้าไม้-ธนู (วิษศร) และดาบศรีกัญไชย (พระขรรชัยศรี)เหาะไปยังเมืองราชคฤห์ เเลเห็นปราสาทราชวัง มีความสวยงามจึงเกิดความอิจฉา เเละใช้พระบาทถีบยอดปราสาท ด้วยความที่ปราสาทนั้น มีเทวดาคอยปกปักรักษาอยู่ จึงทำให้ยังมั่นคงดังเดิม ครั้นนั้นพญามหาชมพูบดี พลาดพรั้งกระเเทกเข้ากับยอดปราสาท เกิดบาดแผลทำให้เจ็บปวดอย่างมาก จึงเกิดความกลิ้ว เเละใช้ดาบศรีกัญไชย ฟันที่ยอดปราสาท จนดาบวิเศษกลับหักกระเด็นไป ยอดปราสาทก็ยังไม่หัก อนึ่งช่างเขียน เขียนภาพสถาปัตยกรรมหรือภาพปราสาทแบบพม่า เเละเขียนภาพพระเจ้าพิมพิสาร เเละพญาชมพูบดี สวมเครื่องทรงแบบกษัตริย์พม่า ส่วนเสนาอมาตย์ สวมเสื้อเเขนยาว นุ่งโสร่งแบบพม่า ไว้ผมมวยกลางศีรษะ ทับด้วยผ้าโพกไว้ ส่วนทหาร ไม่สวมเสื้อ ไว้ผมสั้นคล้ายทรงผมมหาดไทย หรือ ทรงหลักแจว ในสมัยรัชกาลที่ 4 นุ่งผ้ามีลวดลาย หรือผ้าพื้นสีเรียบผืนเดียว เรียกว่านุ่งแบบ “นุ่งผ้าต้อย” หรือ “เค็ดม่าม”โดยจะม้วนผ้าเป็นเกลียวสอดระหว่างขา เป็นการนุ่งแบบเดียวกับการถกเขมร หรือโจงกระเบน เผยให้เห็นลายสักยันต์ตั้งแต่ท้องน้อยจนถึงหัวเข่า ที่มีสวดลายสัตว์ป่าหิมพานต์ อันเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของชายชาวไทยวนและไทใหญ่ในอดีตของล้านนา