Description
Digital Data
ภาพเขียนบริเวณเหนือหน้าต่าง เขียนเรื่องราวในตอนที่คัทธณะกุมารใช้ไม้เท้าต้นชี้ตายปลายชี้เป็นชุบชีวิตเจ้าเมือง พระมเหสี เหล่าชาวเมือง เเละสัตว์เลี้ยงให้ฟื้นคืนจากความตาย โดยใช้ดีดพิณสามสายนำกระดูกของคนเเละสัตว์ทั้งหลายมากองรวมกัน แล้วใช้ไม้เท้าต้นชี้ตายปลายชี้เป็น ชี้ไปยังกองกระดูกนั้น ด้วยฤทธิ์อันวิเศษของใช้ไม้เท้าต้นชี้ตายปลายชี้ จึงทำให้เจ้าเมือง เหล่าชาวเมือง เเละสัตว์ต่างๆฟื้นคืนจากความตาย
ในบริเวณนี้มีอีกษรล้านนาเขียนกำกับอยู่บริเวณด้านซ้ายสุดอ่านได้ความว่า “เจ้าคัทธณะดีดพิณเอาดูกคนออกมาแล” แปลว่า “เจ้าคัทธณะกุมารดีดพิณวิเศษเพื่อให้กระดูกคนตายมารวมกัน” ถัดมาเป็นชุดอักษรล้านนาบริเวณด้านหน้าเจ้าคัทธณะกุมารอ่านได้ความว่า “ดูกคนตาย” แปลว่า “กองกระดูกคนตาย” ถัดมาเป็นชุดอักษรล้านนาบริเวณด้านบนเหนือเจ้าคัทธณะกุมารอ่านได้ความว่า “เจ้าคัทธณะชี้เอาคนช้างม้างัวควายคืนเสี้ยงแล” แปลว่า “เจ้าคัทธณะใช้ไม้เท้าต้นชี้ตายปลายชี้เป็น และชุบชีวิตเจ้าเมือง มเหสี ชาวเมืองต่างๆ พร้อมทั้งสัตว์เลี้ยงให้ฟื้นคืนชีวิต” และชุดอักษรเป็นบริเวณต้นกล้วย มีชุดอักษรล้านนาเขียนกำกับอยู่ 2 ชุด อ่านได้เหมือนกันว่า “ต้นกล้วย” ถัดไปเป็นชุดอักษรล้านนาด้านบนเหนือต้นไม้ที่อยู่ติดเสาอ่านได้ความว่า “หมากฆหนัด” แปลว่า “สับปะรด” และขวาสุดอ่านได้ความว่า “หมา” และ “เป็ด”
ในภาพเจ้าคัทธณะกุมารทรงเครื่องแบบอย่างกษัตริย์ของไทย คล้ายกับการแต่งกายในละครนาฏศิลป์ของทางภาคกลาง (กรุงเทพ) คือ สวมพระมาลายอดเกี้ยว หรือ หมวกทรงกลมยอดแหลม สวมกรองศอและอินทรธนูทับบนเสื้อแขนยาว มีทับทรวงและสายสังวาลสะพายแล่ง สวมพาหุรัดที่ต้นแขน นุ่งสนับเพลา คือ กางเกงขายาวประมาณครึ่งแข้ง นุ่งโจงกระเบนทับที่เป็นผ้าที่มีลวดลาย รัดด้วยปั้นเหน่งหรือเข็มขัด มีผ้าห้อยหน้าหรือชายไหวระหว่างชายแครง มีแถบผ้าปลายงอนหุ้มปลายขากางเกงทั้ง 2 ข้าง ปัจจุบันยังหมายถึงกางเกง ในคำราชาศัพท์เรียกว่า “พระสนับเพลา” เเละเหน็บดาบศรีกัญไชยไว้ที่เอว
Physical Data
