วัดเวียงต้าทิศเหนือ

ภาพเขียนจิตรกรรมฝาผนังทิศเหนือ แถวบนช่องที่ 4 เขียนเรื่องราวในชาดกเรื่อง “ก่ำก๋าดำ” เป็นเรื่องราวในตอนหนึ่งของชาดก ความว่า  “ครั้นนั้นพระเจ้าพาราณสีเสด็จออกไปทอดพระเนตรผลนุ่นทองคำ ในล้านนาจะเรียกกันว่า “ผลงิ้วคำ” ซึ่งพระอินทร์เป็นผู้นำมาไว้ในป่า เป็นผลงิ้วคำที่มีความสวยงามประดุจทองคำ ครั้นพระเจ้าพาราณสีประสงค์จะได้ผลงิ้วคำ จึงรับสั่งให้เหล่าเสนาอำมาตย์ขึ้นเก็บผลงิ้วคำ แต่ก็ไม่มีผู้ใดสามารถเก็บลงมาได้ ในบริเวณนี้ (ฝั่งขวาของภาพ) มีชุดอักษรล้านนาเขียนกำกับอยู่ อ่านได้ความว่า “พญาปาราณสีมาพองเอาหมากงี้วคํา อันพญาอินทร์มาไว้วันนั้น แม่นหนี้แล” แปลได้ว่า “พระเจ้าพาราณสีหมายจะเอาผลนุ่นทองคําที่พระอินทร์นํามาไว้” 

ในภาพพระเจ้าพาราณสีประทับนั่งบนเก้าอี้ไม้ มีพระกลดกางกั้นอยู่กลางภาพ ขณะกำลังทอดพระเนตรเหล่าพนักงานขึ้นเก็บผลงิ้วคำ (ผลนุ่นทองคำ) บริเวณด้านหลังมีทหารแบกปืนคาบศิลา เบื้องหน้ามีเหล่านางสนมกำนัลกำลังเก็บผลงิ้วแห้ง ที่ร่วงลงบนพื้นดิน บริเวณนี้มีอักษรล้านนาเขียนกำกับอยู่ จำนวน 2 ชุด ประกอบด้วย ชุดเเรก (ขวามือ) อ่านได้ความว่า “เอาเวย” แปลว่า “เอาไวๆ” และชุดที่สอง (ซ้ายมือ) อ่านได้ความว่า “มา” 

นอกจากนี้ภาพเขียนในช่องนี้ ช่างเขียนยังเขียนภาพงูและตะขาบเป็นกรอบของภาพ ซึ่งแตกต่างไปจากกรอบของจิตรกรรมช่องอื่น