วัดเวียงต้าทิศตะวันออก

ภาพเขียนบริเวณด้านซ้าย (ส่วนล่างของภาพเขียน) เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นบริเวณเรือนของนางปักขิกา ภาพเขียนบริเวณด้านหน้าเรือน เป็นตอนที่ก่ำก๋าดำลักษณะเหมือนกำลังสนทนาหยอกล้อกับสาวชาวเมืองพาราณสี มีนางปักขิกานั่งมองอยู่ภายในเรือน บริเวณนี้มีอักษรล้านนากำกับอยู่ (บริเวณด้านนอกรั้ว)  อ่านได้ความว่า “สังบ่แยงตั๋วพ่องเดอ้ายจ๊าตหมามึงเหย ตั๋วมึงดําเหมือนจ๊าตหมีเหมือนหมากี้อยู่ยังจานนั้นแล” แปลได้ความว่า “ทําไมมึงไม่ดูตัวเองบ้างไอ้ชาติหมา ตัวมึงดําเหมือนหมี เหมือนหมาดําที่อยู่ยังชานเรือน” เเละอักษรบริเวณด้านในระเบียงอ่านได้ความว่า “เจ้าก๋าดําหยอกสาว” แปลได้ความว่า “เจ้าก่ำก๋าดําหยอกล้อหญิงสาว” ถัดมาเป็นชุดอักษาบริเวณในเรือน (ซ้ายสุด) อ่านได้ความว่า “ย่าปักขิก๋า” แปลว่า “นางปักขิกา” 

เรือน หรือ บ้านของนางปักขิกา มีลักษณะเป็นเรือนแถบภาคเหนือ เรียกว่า “เรือกาแล” แบบหนึ่ง มี “ฮ้านน้ำ” หรือที่ตั้งหม้อน้ำ (หม้อน้ำต้น คือหม้อน้ำดินเผาไว้สำหรับดื่มกินที่ชานหรือระเบียงหน้าเรือน)     

นางปักขิกาแต่งกายแบบหญิงชาวไทยวนในแพร่ คือ เปลือยอกมุ่นมวยไว้กลางศีรษะด้านหลังทรง “ตั้งเกล้า” นุ่งผ้า “ซิ่นต๋าดำแดง” เป็นซิ่นที่มีลักษณะพื้นสีแดงมีลายแถบในแนวขวางลำตัว สีดำมาคั่นเป็นแนวเท่าๆกันตลอดทั้งผืนผ้า นับเป็นซิ่นที่สามารถพบได้ในเมืองแพร่เท่านั้น ส่วนหญิงสาว 2 คนด้านหน้าแต่งกายแบบหญิงสาวไทยวนในล้านนา คือ เปลือยอกมีการนำผ้าแถบสีเรียบ และมีลวดลาย นำมาห่มคล้องคอห้อยชายไปด้านหลัง และห่มแบบที่เรียกว่า “สะหว้ายแหล้ง” หรือ “เบี่ยงบ้าย” นุ่งซิ่นต๋าต่อตีนแดง ไว้ผมมุ่นมวยเรียกว่าเกล้าแบบ “วิดว้อง”ไว้กลางศีรษะและไม่สวมรองเท้า ส่วนก่ำก๋าดำสวมเสื้อตัวยาวแขนยาว ไว้ผมสั้น