Description
Digital Data
ภาพเขียนจิตรกรรมในช่องนี้ เขียนเริ่มที่บริเวณเหนือประตูทางออกฝั่งทิศเหนือ จิตรกรรมเริ่มที่บริเวณเหนือประตูฝั่งซ้ายมือ
เขียนเล่าเรื่องในตอนจบของกัณฑ์ที่ 3 วนจรณกัณฑ์ เป็นเหตุการณ์ในตอนที่ยักษ์สองสามีภรรยานำเง่าบัว ฝักบัว ลูกกระจับ มาให้กุมารทั้งสองกิน แล้วจึงนำสองกุมารขึ้นขี่คอของตน ไปสู่ที่อยู่ของหมู่มนุษย์ กระทั่งถึงเมืองกาสี จึงให้พรแก่สองกุมารว่า “ขอกุมารทั้งสองจงมีอายุยืน อย่ามีโรค จงมีแต่ความสุข มีเดชมาก มียศมาก มีลาภมาก และมีเมตตากรุณาแก่ประชาชนทั้งหลายเถิด” ครั้นให้พรแล้วให้โอวาทว่า ท่านทั้ง 2 อย่าประมาท แล้วกลับที่อยู่ของตน และเริ่มในกัณฑ์ที่ 4 ภริยลภนกัณฑ์ เมื่อสุรยคาธและจันทคาธเดินมาถึงบ้านอุกัษฐะเศรษฐี ซึ่งเป็นผู้มีสมบัติมากมีทั้งทาสทาสีกรรมกรและช้างม้าโคกระบือนับไม่ถ้วน คนใช้ของเศรษฐีเห็นกุมารทั้งสองเข้าไปขอทาน จึงให้ภักษาหารแล้วถามว่า เจ้าพากันมาแต่ไหนตอบว่ามาแต่ไกล ทำไมจึงไม่โกนผมมาเราจักโกนให้ สุริยคาธถามว่าโกนผมเพราะอะไร เพราะนางสุชาตดึงสาพระราชธิดาของกษัตริย์ธรรมสุชาตถูกสรพิษกัดสิ้นพระชนม์ สิ้นพระชนม์นานประมาณเดือนหนึ่งแล้ว แพทย์ในเมืองนี้ไม่สามารถเยียวยาได้กุมารสามารถหรือ เมื่อสุริยคาธตอบว่าสามารถพวกคนใช้จึงนำความไปบอกแก่เศรษฐีว่า บัดนี้มีกุมารสองพี่น้องเดินหลงทางมาจากป่า สามารถรักษาคนที่ตายแล้วตั้งเดือนให้คืนชีวิตได้ เศรษฐีถามว่าเวลานี้สองกุมารนั้นอยู่ที่ไหน บอกว่าอยู่ที่เรือนของข้าพเจ้าทั้งหลาย เศรษฐีให้หาตัวไปสู่เรือนของตน แล้วถามว่า เจ้าทั้งสองรู้ยาสำหรับรักษาคนที่ตายแล้วให้กลับมีชีวิตได้หรือ เมื่อสุริยคาธตอบว่ารู้ เศรษฐีจึงถามว่า ยานั้นมีอยู่หรือว่าหามิได้ เมื่อทราบว่ามีอยู่ก็รู้สึกดีใจมาก ให้กุมารทั้งสองอาบน้ำแต่งตัว รับประทานอาหารเสร็จแล้ว ตั้งให้เป็นบุตรที่รักของตน ในบริเวณด้านข้างประตูฝั่งขวามือมีภาษาล้านนากำกับอยู่อ่านได้ความว่า “นาย(ช)..มา” และมีมีภาษาล้านนากำกับอยู่เหนือประตูทางออกด้านข้างพระวิหาร อ่านได้ความว่า “เจ้าจันทคาธยิงรูปช้างฟ้า(มา)รับเอา” นอกจากนี้ยังวาดภาพของพ่อค้าชาวจีนขณะก้มขายของมีการแต่งกายแบบชาวจีนทั่วไปคือ สวมเสื้อแขนยาวสีแดงสวมกางเกงขากว้างสีขาว
Physical Data
